Ashwagandha – czy to ma sens?
Ashwagandha to zioło, które jest stosowane w medycynie ajurwedyjskiej od tysięcy lat, ale ostatnio stało się popularne jako suplement i naturalne leczenie. Jest również znany jako indyjski żeń-szeń, ashgandha lub zimowa wiśnia.
Korzeń Ashwagandhy jest adaptogenem, co oznacza, że pomaga organizmowi radzić sobie ze stresem poprzez przywrócenie równowagi w nadnerczach. Zioło to może być również stosowane w celu wsparcia układu odpornościowego i zmniejszenia stanu zapalnego.
Głównymi składnikami aktywnymi ashwagandhy są alkaloidy, laktony steroidowe i glikozydy fenyloetanoidowe (najważniejsze są withanolidy). Mają one wiele korzystnych efektów dla zdrowia człowieka, w tym zmniejszają poziom stresu i niepokoju, zwiększają poziom energii i poprawiają sprawność fizyczną.
Stosowanie Ashwagandhy
Ashwagandha jest również stosowana w medycynie ajurwedyjskiej jako afrodyzjak i adaptogen, który stymuluje układ odpornościowy, zmniejsza stres i niepokój, poprawia jakość snu i zwiększa poziom energii. Pomaga unormować poziom ciśnienia krwi i obniżyć poziom cholesterolu w surowicy krwi.
Jako adaptogen, korzeń Ashwagandhy pomaga chronić przed szkodliwym działaniem substancji chemicznych, które zakłócają normalne procesy fizjologiczne u ludzi (w tym leków farmaceutycznych). Jako taki jest stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez stres, w tym zespołu przewlekłego zmęczenia (CFS), depresji lub zaburzeń lękowych, bezsenności i wypalenia psychicznego. Skuteczność terapeutyczna tego zioła została potwierdzona w testach klinicznych przeprowadzonych wśród pacjentów cierpiących na te choroby
Ashwagandha jest jednym z najpopularniejszych ziół leczniczych stosowanych w medycynie ajurwedyjskiej. Od wieków wykorzystywana jest w leczeniu wielu problemów zdrowotnych związanych zarówno z kondycją fizyczną, jak i psychiczną.
Główne składniki aktywne ashwagandhy to alkaloidy, takie jak withanolidy A-D; laktony steroidowe (withanozydy), takie jak withaferyna A; alkaloidy, takie jak sitoindozydy VII-XII; saponiny triterpenoidowe (withasaponiny); laktony steroidowe, takie jak withanolid A; oraz kwasy tłuszczowe, takie jak kwas oleinowy
Właściwości lecznicze ashwagandhy znane są od tysięcy lat. Pierwsze wzmianki o tym ziole pojawiły się w starożytnych indyjskich tekstach medycznych, a następnie u lekarzy ajurwedyjskich. Nazwa „ashwagandha” pochodzi z języka sanskrytu i oznacza „zapach konia”, odnosząc się do jej wyraźnego zapachu podobnego do zapachu końskiego potu.
W medycynie tradycyjnej ashwagandha była stosowana jako afrodyzjak, zioło tonizujące i substancja uspokajająca. Wierzono również, że ashwagandha może pomóc zwiększyć siłę fizyczną, wytrzymałość i wytrzymałość – szczególnie wśród wojowników w czasie bitwy lub sportowców przed zawodami.
Ashwagandha może wspierać wydolność organizmu, sprawność fizyczną oraz stymulować pracę mózgu (poprawia koncentrację, co jest ważne dla osób pracujących umysłowo). Udowodniono, że korzeń Ashwagandhy jako suplement diety dodaje energii i zmniejsza uczucie zmęczenia. Jego suplementacja może również przyczynić się do poprawy jakości nasienia (zwiększenie ruchliwości plemników).
Ashwagandha jest stosowana w Indiach od wieków jako zioło tonizujące, które pomaga złagodzić stres i wspomaga ogólny stan zdrowia. Nazwa ashwaganda oznacza „zapach konia”, co odnosi się do jej piżmowego zapachu podobnego do zapachu końskiego potu. Jest również określana jako indyjski żeń-szeń ze względu na podobne właściwości, takie jak poprawa wytrzymałości i witalności, łagodzenie niepokoju i stresu, poprawa pamięci i funkcji poznawczych, poprawa sprawności seksualnej i zwiększenie libido.
